10. Dagje polikliniek

Marjon gaat donderdag om 7.00 de deur uit om rond 8.00 in het ziekenhuis te zijn. Gelukkig staat Hidde vandaag niet op het spoedprogramma. Hij staat als vierde ingepland en zal tussen 9.00 en 10.00 aan de beurt zijn. Daarna 4 uur plat liggen en tussentijds de chemo via infuus, dus mooi rond 14.00 naar huis. Helaas het loopt allemaal iets anders.....

Als ze om 7.45 uur aankomen op de poli zijn ze een van de eersten die dag. Voor Marjon is het de eerste keer op de poli en Hidde wijst haar heel stoer de weg. Er moet eerst bloed worden afgenomen en omdat Hidde nog steeds zijn infuus aan heeft is het een kwestie van aftappen en klaar is kees. Helaas weigert zijn PAC en komt er geen druppel uit. Balen, maar omdat Hidde straks toch onder narcose gaat voor zijn ruggeprik en beenmergpunctie spreekt Marjon met de verpleegster af dit onder narcose te doen.

Ze kunnen meteen doorlopen naar de wachtruimte voor de OK waar Hidde zich om mag kleden in een operatiehemd. Om 8.45 uur komt een verpleegkundige hen waarschuwen, Hidde is zo aan de beurt! Niet veel later worden ze opgehaald en naar een pre-medicatie ruimte gebracht. Hier worden alle gegevens van Hidde gecheckt door een anesthesist. Ze moeten even wachten en tot hun grote verbazing is er geen OK beschikbaar en mogen "even" terug naar de wachtruimte.

Hidde heeft inmiddels beretrek en vindt het niet leuk om weer terug te gaan. Het lukt om hem te sussen met een filmpje op de iPad. Niet veel later worden ze opnieuw geroepen en kunnen weer naar de pre-medicatie ruimte. Weer worden alle gegevens gecheckt en opnieuw is het wachten. Een aantal verpleegkundigen staat met elkaar te smoezen en jahoor er wordt opnieuw medegedeeld terug te moeten naar de wachtruimte. Hidde staat ingedeeld bij een ander OK schema, foutje! Hidde is inmiddels niet meer te houden. Hij heeft honger en vindt zijn film inmiddels niet zo interessant meer; hij wordt baldadig. Als ze de derde keer geroepen worden begint Hidde heel hard een liedje over piemels te zingen. Marjon maant hem tot stilte maar het kwaad is geschied en hij gaat er alleen maar harder door zingen. Met schaamrood op de kaken lopen we door... het zal wel door de medicijnen komen!

De derde keer gaat het wel door en Hidde vraagt of hij mag racen door de gangen. Twee verpleegsters rennen met hem door het OK complex. Hij vindt het prachtig en gilt "harder, harder". Eenmaal binnen moet alles ineens snel gebeuren, Marjon geeft aan de verpleegkundige aan dat zijn PAC vanochtend haperde en dat er buisjes op zijn bed klaar liggen voor bloedafname. Hidde is nog erg druk en hij valt onrustig in slaap. Het went niet, iedere keer lopen de tranen over onze wangen als we hem achterlaten.

In de wachtruimte bij de OK zitten meerdere ouders, het lijkt routine voor hen te zijn. Er wordt volop gekletst en tips worden uitgewisseld. Een vrouw spreekt Marjon aan, ook zij verbaast zich over de routine van de andere ouders. "Er zitten hier ook ouders die hier iedere 2 weken komen" zegt zij. Ze begint te fluisteren en zegt dan "kijk die daar, hun kind heeft leukemie". Dat komt hard aan. Ons kind heeft ook leukemie maar Marjon durft het op dat moment niet meteen te vertellen, dat komt pas wat later. De vrouw zakt door de grond.

De puncties verlopen goed en als Hidde zijn ogen open doet is het eerste wat hij zegt "mag ik een boterham met kaas?". Hij wordt boos als hij hoort dat je op de uitslaapkamer niet mag eten. Zijn humeur wordt pas beter als hij in de wachtruimte een boterham krijgt. Hij eet 7 boterhammen achter elkaar op.

Marjon heeft inmiddels opgemerkt dat de buisjes die klaar lagen voor bloedafname niet gevuld zijn en nog gewoon op het bed van Hidde liggen. Zij doet navraag en er is inderdaad geen nieuw infuus geprikt en dus geen bloed afgenomen. Marjon wordt boos, dit betekent dat er alsnog een extra keer geprikt moet worden en Hidde is daar panisch voor.  Eenmaal terug op de poli hoort Hidde het slechte nieuws. Hij begint meteen te huilen en Marjon huilt met hem mee. Wat is dit toch oneerlijk. Er zijn 2 verpleegkundigen en een dokter nodig om hem opnieuw te prikken. Het bloed is eindelijk afgenomen, het duurt een uur voordat de uitslagen bekend zijn en dan pas kan de chemo starten.

Tussendoor komt Margot nog op bezoek en rond een uurtje of drie arriveren Robert en Floris. Ze zijn samen met de trein gekomen en hebben er een dagje Amsterdam van gemaakt. Ze moeten nog wachten tot we kunnen gaan en pas om half 5 verlaten we met z'n allen als laatste de poli.